Op de helft

29 oktober 2017 - Port Elizabeth, Zuid-Afrika

Dit keer een blog over de gebeurtenissen van de afgelopen twee weken. Vorige week heb ik geen blog geschreven omdat ik een weekendje weg was, maar hier vertel ik later in mijn blog over.

De afgelopen twee weken is er op stage veel gebeurd. Op vrijdag 20 oktober was er een diploma uitreiking in een kerk. Deze diploma's werden aan de kinderen uitgereikt die goed presteren, veel vooruitgang boeken of goed gedrag laten zien in de klas. Wij mochten ook kinderen uitkiezen en ik heb zelf 5 diploma's uitgereikt voor beste vooruitgang, behulpzaamheid en doorzettingsvermogen. Het was zo mooi om te zien hoe trots de kinderen waren en ik was zelf ook super trots op mijn kinderen. Na afloop kwam een moeder van een van de jongens die ik begeleid naar mij toe en vertelde me dat ze me heel dankbaar is. Dit was voor mij weer een extra bevestiging dat ik hier echt wel iets goeds aan het doen ben. Afgelopen week hebben we gesprekken gehad met de meiden uit grades 5 en 6. Deze meiden zijn ongeveer 10 tot 13 jaar. Met hen hebben we gepraat over jongens, relaties en hun toekomst. Uit dit gesprek kwamen hele bijzondere, maar ook heftige verhalen naar voren. Op donderdag en vrijdag waren er in grade 1 naalden gevonden en een aantal kinderen waren hiermee in hun handen geprikt. Deze klas begeleid ik niet, maar ik kreeg de verhalen wel allemaal mee. Tessa, een andere stagiaire, is met de jongetjes naar een kliniek gegaan, waar ze inentingen en medicijnen tegen hepatitis, HIV en AIDS kregen. Deze gebeurtenis stond dan wel iets verder van me af, maar ik schrok hier toch van. Weer werd het zo duidelijk dat de kinderen hier in een totaal andere realiteit leven dan de kinderen in Nederland.

Hoe langer ik stage loop op GJ Louw, hoe meer ik zie wat er allemaal aan de hand is. Ik ben blij dat ik een aantal kinderen kan helpen, maar ik weet dat het lang niet genoeg is. Het idee dat ik straks de kinderen achter moet laten en niet weet wat er dan met ze gebeurt, is dan ook best wel moeilijk. Deze kinderen, en dan met name de kinderen die ik begeleid, hebben echt een speciaal plekje in mijn hart gekregen.

Zoals ik eerder zei, zijn we vorig weekend weggeweest. Met een groep van 9 meiden gingen we een weekend naar Tsitsikamma. Dit is een heel mooi gebied waar je heel veel activiteiten kunt doen. Op vrijdag kwamen we aan in ons huisje en aten we met z'n allen kaasfondue. Op zaterdag gingen we quad rijden en bezochten we Tsitsikamma National Park. Op zondag gingen we tuben. Dit houdt in dat je met een band een rivier af gaat. Door de droogte stond de rivier best wel laag en moesten we veel zelf peddelen, maar alsnog was het heel leuk. 

Wat grappig is, zijn de dieren die je hier langs de weg ziet lopen. Waar je in Nederland soms een vos of een hert de weg over ziet steken, zie je hier verschillende soorten apen. Ook staan hier langs de weg (ook bij ons in de straat) vaak groepjes geiten en af en toe wat koeien. Ik weet nog steeds niet waar die beesten vandaan komen en of ze van iemand zijn, maar ondertussen kijk ik er niet meer van op. 

Zoals ik op Facebook al had gezegd, heb ik mijn ticket omgeboekt en kom ik op 21 december aan in Nederland. Na de kerst is iedereen óf al terug naar Nederland, óf aan het reizen met vrienden of familie. Dit zou betekenen dat ik na de kerst 2,5 week alleen zou zitten en daar had ik geen zin in. Daarom heb ik besloten voor de kerst terug naar Nederland te gaan en lekker kerst te vieren met mijn familie. 

Ik zit nu ruim 8 weken in Zuid-Afrika en doordat ik mijn ticket omgeboekt heb, zit ik ineens ook al op de helft van mijn tijd hier. De tijd vliegt echt voorbij, dus ik probeer echt van elk moment te genieten. Toch vergeet ik vaak dat het eigenlijk heel bijzonder is dat ik hier ben. 

Ik ben benieuwd wat de tweede helft van mijn tijd hier me gaat brengen!

Tot volgende week.

Liefs,
Wendy

Foto’s

1 Reactie

  1. Wilma:
    29 oktober 2017
    Wat een mooi verhaal weer 😘