Ons is almal uniek en besonders

Dit was mijn tweede week hier. Ik heb mijn eerste volle week stage gelopen en ik begin al aardig aan de kinderen en de school te wennen. Elke dag verandert mijn beeld van de school en de leraren ook. Ik begon deze week met een redelijk negatief beeld van de leraren; niet hoe ze als persoon zijn, maar hoe ze met de kinderen omgaan. Toch is dit beeld wel veranderd door goede gesprekken met de leraren en de leerlingen. Wat ik mooi vond om te zien is dat er docenten zijn die echt betrokken zijn bij de leerlingen en moeite doen om hen duidelijk te maken dat ze er mogen zijn. In grade 2 hing dan ook een poster met de tekst: "Ons is almal uniek en besonders". Wel had ik dinsdagochtend een nare ervaring. Ik werd met alle jongens van grade 4b achtergelaten en deze begonnen elkaar op een gegeven moment behoorlijk in elkaar te slaan. Gelukkig worden we van alle kanten in de gaten gehouden en zijn er dus veel mensen waar we ons verhaal aan kwijt kunnen. Gisteren was er een cultuur evenement georganiseerd op de school. Hier lazen kinderen quotes voor van Nelson Mandela en dansten ze. Zuid-Afrikaanse kinderen hebben echt zoveel gevoel voor ritme!

Ik loop samen met Manouk en Tessa stage en we hebben besloten om samen te gaan werken aan een project. Dit project bestaat uit twee delen: het individueel begeleiden van een aantal kinderen en het geven van een voorlichting aan docenten. Vanaf volgende week gaan we beginnen met het individueel begeleiden van de kinderen en na de spring break (die over 2 weken is) gaan we werken aan de voorlichting.

Afgelopen woensdag hebben we met het hele huis wraps gegeten en film gekeken. Gisteren hebben we met z'n allen een wandeling gemaakt langs de historische gebouwen van Port Elizabeth. Het is gezellig om zulke dingen samen te doen en ik ben blij dat ik in dit huis zit en niet in m'n eentje in een gastgezin. 

Op deze woensdag hadden Manouk en ik autopech. Ik wilde rechtsaf slaan en opeens was er een harde knal en kwam de auto niet meer vooruit. Een paar lieve mensen hebben ons de weg over geduwd, want de auto stond dus midden op de weg. We hebben gelijk het bedrijf gebeld waar we de auto huren en zij hebben een monteur gestuurd. Het bleek dat er een bout los was geschoten en daarom de rechterband niet meer reageerde op het stuur. Aangezien dit al de derde keer was in twee weken dat we met de auto bij het bedrijf kwamen, vertrouwen we de auto niet meer en hebben we hem ingeruild voor een andere. Deze is ouder, maar wel steviger.

De tijd gaat heel snel, maar als ik me bedenk dat ik hier nog 17 weken zit, dan klinkt dat wel heel lang. In ieder geval genoeg tijd om leuke dingen te doen en mooie herinneringen te maken. 

Tot volgende week!

Liefs,
Wendy